Ragherrie

Review – Surrounding The Void

Corne Janssen

Een plaat die onze aandacht verdient

Er zijn inmiddels zoveel sludge/post metalbands dat het lastig is deze allemaal te volgen en te luisteren, of überhaupt te kennen. Zo ook met de band Palmer, dit is een Zwitserse sludge/post metalband die al 16 jaar lang aan de weg timmert. Ik had er tot voor kort nog nooit over gehoord, mede doordat je door de sludge-bomen soms het bos niet meer kan zien. Wat op zich jammer is, want Palmer laat met dit album wel degelijk horen dat ze mee kunnen met de groten der sludge en post metal. Enige toelichting is bij een dergelijke uitspraak natuurlijk vereist, dus daar gaan we.

Het eerste dat me opvalt aan het album is hoe goed de productie is. De sound van de nummers is vol, maar helder. De rustige passages zijn ingetogen en ijzingwekkend. Als de heren er voor kiezen over te schakelen naar een heftig stuk, klinkt het ook alsof het hel op aarde is. Iets wat veel bands in dit genre niet goed doen. Alle instrumentatie is goed hoorbaar en te onderscheiden van elkaar. De productie is vergelijkbaar met bands als Cult of Luna en Rosetta. En dat zijn niet de minste bands in het genre. Een groot compliment dus.

Wat de bandleden ook goed doen is het afwisselen tussen hard en zacht, maar ook tussen sloom/log en snel/furieus. Dit is altijd een hoeksteen van sludge en post metal geweest, maar het is fijn te zien dat deze mannen dit uitstekend onder de knie hebben. Nummers die dit goed tentoonstellen zijn bijvoorbeeld Home is Where I Lead You en Digital Individual. Eerstgenoemde track is tevens het eerste nummer van het album en een stevige aantrekkelijke binnenkomer. Laatstgenoemd nummer is één van de meest experimentele songs op het album, waar het nummer begint als een Gojira-achtige track, gecombineerd met jazzy intermezzo’s die niet zouden misstaan op een plaat van The Dillinger Escape Plan. Andere uitzonderlijke songs zijn Artein, waarbij de band kiest voor een sfeervol nummer zonder heavy gitaren en laat zien dat zij net zo goed een post-rock nummer zouden kunnen maken als menig post-rock bandje. En het nummer Implosion, een vreemde doch interessante afsluiter, dat een mooi delicaat noise geluid ten gehore brengt. Het gitaargeluid op deze track doet me denken aan het Tool-geluid op het album Lataralus.

Palmer heeft met Surrounding the Void een uitstekende sludge/post metal plaat afgeleverd die niet onder doet voor platen van Cult of Luna, The Ocean of Rosetta. Het is jammer dat het aantal bands in dit genre zo gegroeid is, dat dit soort pareltjes niet de aandacht krijgen die ze verdienen. Op het album wordt niet al te veel afgeweken van het concept wat in dit genre populair is, maar er wordt genoeg afwisseling ten gehore gebracht om de interesse van de luisteraar vast te houden. En dat is al een prestatie op zich.

Link to article